Saltar ao contido

Xosé Canedo Rey, un dos nosos!

Hoxe traémosvos unha nova sección ás nosas redes sociais, unha sección na que repasaremos a historia do noso clube. Tamén coñeceremos a certas persoas que pertencen ou pertenceron ao noso clube e que son un exemplo para todos os nosos deportistas! Hoxe vamos a comezar con unha persoa que forma parte dese grupo, "un dos nosos", Xosé Canedo Rey, que nos fai un pequeno resumo da súa traxectoria dende os seus comezos en Culleredo, ata o seu presente na zona sur de Galicia e pasando pola élite do balonmán español.

EL BALONMANO, “MI VIDA”

Todo empezó por el año 1993, cuando con 6 añitos entré en el cole de Tarrío. 

Como muchos otros niños y niñas, siguiendo los pasos de mis hermanos me apunté a jugar a fútbol y a balonmano. 

Así empezó todo, en el gimnasio del cole, entrenando en los recreos de por la mañana, en los del medio día y al salir del cole con el gran maestro José Manuel, que fue el artífice de acercar el balonmano a un pueblito como Tarrío.

Una vez que terminamos en el colegio (12 años) nos fuimos para el instituto. Los dos primeros años, cambiamos de nombre de equipo “pasamos de Grupo Mar a Balonmanópolis” por cosas que nosotros no entendíamos, pero seguíamos siendo los mismos compañeros. Ya en la categoría cadete (14), por desgracia quedábamos pocos para formar un equipo completo, y también siguiendo los pasos de mi hermano Anxo, 3 compañeros nos desplazamos hacia Carballo, donde comenzó mi andadura por el “EXTRANJERO” haciendo grandes amistades allá por donde pasaba. Muchos kilómetros recorridos y horas en la carretera nos carretaron mis padres!!

Llegó la etapa juvenil (17 años) y una decisión difícil.  Marchábamos para jugar al Academia Octavio de Vigo, un referente por aquel entonces del balonmano Gallego y Nacional. 

Con ello quedaba atrás el fútbol, cambio de ciudad, de colegio, aunque nunca de amigos. Esos que iba haciendo en cada sitio, se quedaban para no marchar.

Y por unos motivos o por otros, fui recorriendo muchos equipos de la zona de Pontevedra y de Coruña, mientras lo compaginaba con mis estudios (mi otra gran pasión, poder llegar a ser profesor de educación física). Así pasaron Carballal, Porriño, Cisne, Oar, Camariñas… Y un día, ya comenzada la temporada, recibí la llamada para irme un poquito mas lejos, para jugar en el SinFin (Santander). Allí estuve 3 años y cumplí mi sueño desde pequeñito de poder jugar en la Liga Asobal. 

Y otra vez de regreso a Galicia, donde pude cumplir al año siguiente mi otro gran sueño, aprobar las oposiciones de educación y convertirme en profesor de educación física.

Por aquel entonces, ya andábamos con las redes sociales y escribí la siguiente publicación (una frase para cada equipo por el que había pasado).

Lo que te da el balonmano, nadie te lo quita!! Lo mejor de todo que guardo amistades de todos y cada uno de los equipos (jugadores, entrenadores, directiva, afición)

  • Balonman Culleredo contigo empezó todo, y esperemos que termine 😉 
  • balonmanópolis José Manuel Fernández Rouco, solo una palabra GRACIAS
  • Balonman Xiria "el balonmano son 4 cosas" #campeones gallegos
  • octavio "nos vamos de casa para aprender de los mejores"
  • carballal "AMIGOS" primer ascenso!! 
  • porriño debut en primera nacional "MESA QUE MAS APLAUDA"
  • cisne PASADO-PRESENTE-FUTURO
  • Oar Ciudad vuelta a casa!!! 
  • camariñas EL SUEÑO DE UN PUEBLO.  Segundo ascenso!! 
  • sinfin UN SUEÑO CUMPLIDO! Debut división de honor plata y ASCENSO LIGA ASOBAL.
  • galicia "MI TIERRA, MI HOGAR"

A todos y cada uno de los que formasteis parte de esto... GRACIAS

Ahora mi “carrera deportiva” ya era secundaria, y pasaba a depender de mi carrera profesional. 

Gracias a ella, pude volver a jugar con el Culleredo, a compartir vestuario con mi hermano, con mis amigos y con mi familia.

Mientras pasaba todo esto, no dejaba de lado otra locura más, “ser entrenador de balonmano” así que allá por donde iba, intentaba entrenar a algún equipillo de niños y a formarme para ello (pero esa es otra historia)

Un par de añitos más, para jugar en “Ribadavia” con mis antiguos compañeros del Octavio y este año en La Cañiza.

Como en esa primera foto de pequeñitos (4 de mis compañeros siguen siendo mis mejores amigos) en cada “puerto” por el que pasaba, me quedaba con amistades que me duraron siempre!  

Por ello vuelvo a repetir aquella frase: 

Lo que te da el balonmano, nadie te lo quita!!

#ForzaCulle #UnDosNosos

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *